Guzel bir Ankara sabahindan herkese gunaydin ! Evet yanlis duymadiniz, Ankara dedim. Bir suredir burdayim, okulumun son kalan donemini bitirmek icin geldim. Uzun zamandir bu kadar guzel hissetmemistim, tekrar kendi kendine yettigini gorebilmek, eski gunlerimde yaptiklarimi yapabilmek (kismi olarak olsa da) muthis hissettiriyor. Yurumekten keyif aldigim caddelerde, sokaklarda bolca yuruyorum ve ogrenciligimi tekrar yasiyorum, binlerce sukurler olsun.
Tabi hersey gunluk gulistanlik olmuyor. Bazi kaba,dusuncesiz,patavatsiz insanlar da cikip karsiniza; gozlerini ayaginiza dikerek; "ayaginizda kalip mi var ? ne var? ne oldu ayaginiza?" diye israrla sorabiliyor! Ne kadar takilmiyor olsam da, ne kadar durumuma alismis olsam da her insan gibi benim de kirilgan anlarim olabiliyor. Iste o gun de oyle bir anima denk geldi sanirim ve cok uzuldum. Sanirim Konur'dan Sihhiye'ye kadar gozlerimden yaslar akarak yurudum. Siz siz olun, karsinizdaki insanda degisik bir durum gordugunuzde, gozlerinizi dikip bakmayin. Emin olun bakislar bazen sozlerden daha yaralayici olabiliyor. Merak ettiyseniz durumunu, sorunuzun nereye gidecegini iyice olcun tartin. Cevabi ogrendiginizde alacaginiz tatmin duygusu karsinizdaki kisiyi uzmekten yasayacaginiz vicdan azabindan daha fazla olacaksa eger sorun, zira boyle bir durumda vicdaninizin olup olmadigi bile sorgulanabilir. Herkes birer engelli adayi; ben biliyor muydum 3 sene once bu sekilde olacagimi? Siz de bilemezsiniz ne zaman basiniza ne gelecegini. Asla hayal edemediginiz, dusunmekten bile korktugunuz seyleri, gun gelince oyle bir yasiyorsunuz ve bu duruma oyle bir alisiyorsunuz ki! Yani ozetlemek gerekirse arkadaslar yolda yururken degisiklik gordugunuz insana bon bon bakmayin. Zaten o kisi yarali, bir de siz yaralamayin.
Bu arada son kemoterapimi alali 14 ay oldu ve bu surecte kendimi baya toparladim cok sukur. Hatta kilolarimin da cogunu verdim. Ama maalesef bazi etkileri hala gitmedi; kolay hastalaniyorum, duygularimi daha yogun yasiyorum. Mesela herseye aglayan bir insan oldum, ben bu kadar duygusal degildim, kolay stresleniyorum; ki etrafimda gordugum diger kemoterapi almis insanlarda da durum ayniymis. Ne zaman normale donuluyor hic bilmiyorum. Ah, bir de kemoterapi alana kalp hastaligi hediyeydi. Ama hediyeler kisiden kisiye degisiyormus yani merak etmeyin pisti olmayiz! Simdi de bu hediye basima is acmaya basladi, bu yuzden bir operasyon gecirmem gerekiyor (fuckfuckfuckfuckfuckfuckfuck). Inanir misiniz, nice buyuk operasyonlara girdim, hatta biri 12 saat surmustu hatirlarsaniz, onda bile bu kadar korkmamistim. Sanirim isin icine kalp girince renk degisti.
Evet, bende son durum bu arkadaslar,lutfen dualarinizi esirgemeyin. Hepinize saglikli,mutlu gunler diliyorum :)
Tabi hersey gunluk gulistanlik olmuyor. Bazi kaba,dusuncesiz,patavatsiz insanlar da cikip karsiniza; gozlerini ayaginiza dikerek; "ayaginizda kalip mi var ? ne var? ne oldu ayaginiza?" diye israrla sorabiliyor! Ne kadar takilmiyor olsam da, ne kadar durumuma alismis olsam da her insan gibi benim de kirilgan anlarim olabiliyor. Iste o gun de oyle bir anima denk geldi sanirim ve cok uzuldum. Sanirim Konur'dan Sihhiye'ye kadar gozlerimden yaslar akarak yurudum. Siz siz olun, karsinizdaki insanda degisik bir durum gordugunuzde, gozlerinizi dikip bakmayin. Emin olun bakislar bazen sozlerden daha yaralayici olabiliyor. Merak ettiyseniz durumunu, sorunuzun nereye gidecegini iyice olcun tartin. Cevabi ogrendiginizde alacaginiz tatmin duygusu karsinizdaki kisiyi uzmekten yasayacaginiz vicdan azabindan daha fazla olacaksa eger sorun, zira boyle bir durumda vicdaninizin olup olmadigi bile sorgulanabilir. Herkes birer engelli adayi; ben biliyor muydum 3 sene once bu sekilde olacagimi? Siz de bilemezsiniz ne zaman basiniza ne gelecegini. Asla hayal edemediginiz, dusunmekten bile korktugunuz seyleri, gun gelince oyle bir yasiyorsunuz ve bu duruma oyle bir alisiyorsunuz ki! Yani ozetlemek gerekirse arkadaslar yolda yururken degisiklik gordugunuz insana bon bon bakmayin. Zaten o kisi yarali, bir de siz yaralamayin.
Bu arada son kemoterapimi alali 14 ay oldu ve bu surecte kendimi baya toparladim cok sukur. Hatta kilolarimin da cogunu verdim. Ama maalesef bazi etkileri hala gitmedi; kolay hastalaniyorum, duygularimi daha yogun yasiyorum. Mesela herseye aglayan bir insan oldum, ben bu kadar duygusal degildim, kolay stresleniyorum; ki etrafimda gordugum diger kemoterapi almis insanlarda da durum ayniymis. Ne zaman normale donuluyor hic bilmiyorum. Ah, bir de kemoterapi alana kalp hastaligi hediyeydi. Ama hediyeler kisiden kisiye degisiyormus yani merak etmeyin pisti olmayiz! Simdi de bu hediye basima is acmaya basladi, bu yuzden bir operasyon gecirmem gerekiyor (fuckfuckfuckfuckfuckfuckfuck). Inanir misiniz, nice buyuk operasyonlara girdim, hatta biri 12 saat surmustu hatirlarsaniz, onda bile bu kadar korkmamistim. Sanirim isin icine kalp girince renk degisti.
Evet, bende son durum bu arkadaslar,lutfen dualarinizi esirgemeyin. Hepinize saglikli,mutlu gunler diliyorum :)
Yeniden Ankara'da olmana çok sevindim. Orta Bahçenin keyfeni çıkart okul bittiğinde her şey aynı kalmıyor. Umarım her şey gönlünce olur. Aykut Taş
YanıtlaSil