Gozde Nurun Dunyasi

 Klasik yaz gunlerinden birini yasiyorum yine; yazlikta ailemleyim. Benim cennet olarak kabul ettigim, huzur buldugum yerlerin basinda geliyordu burasi. Izmirin kavurucu sicagindan, kalabaligindan bir kacis gibiydi benim icin. Fakat 'Cesme'ye gelin' reklamlari yuzunden gecen yila kadar aldigim tadi alamiyorum. Artik burasi da bir şehir gibi; trafigi var, kalabaligi var, gurultusu var, kactigim her sey burda da var artik.   Bir nefes almak istedim, denize girdim. Koyumuzun buyuk bir kismini kaplayan saçma sapan bir beach club yuzunden orda bile sessizlige ulasamadim. Artik ben de mecburen kabullendim her gun ayni saatte ayni igrenc muzikleri dinlemeyi, sit alanina yapilan katliami, görüntü kirliliğini... Annemin nefret ettigi, hatta görüntü kirliliği olarak nitelendirdigi deniz gozluklerimi taktim ve yüzdüm tek özgürce hareket edebildigim yerde. Yuzerken su altini izlemeyi cok seviyorum, cunku orada baska bir dunya var; bizim ait olmadigimiz temiz bir dunya. (Temiz derken f

 Herkese yeniden merhaba, beni ozlediginizi umut ediyorum 😚 Yazmayi biraktim sandiniz ama NEIN ! Yaniliyorsunuz, birakmadim tabii ki. Hayatimi tekrar duzene koymaya, ipin ucunu yakalamaya calisirken biraz aksattim sadece. Bu surec bana kotu seyler de getirdi guzel seyler de. Ama simdilik kotuleri bir kenara birakalim. Hatirlar misiniz size Kara Orman adinda bir masal anlatmistim? Iste simdi onun devamini da anlatmak istiyorum.     ...Olum meleginin kol gezdigi, dikenlerin, karanligin,tehlikenin ormaninda bir basina kalan Pamuk Prenses tum umudunu yitirmek uzereymis. Artik tum kapilarin kapandigini hissediyormus. Gozleri yavasca kapanirken yuzunu isitan, gozlerini aydinlatan bir isik gormus. Icine umut gibi dolan bu isikla ayaga kalkip ustundeki tozu topragi silkeleyen Pamuk Prenses, yola koyulmus yeniden. Bu sefer gercekten de cikisi bulmus; cikista karsisinda elini ona uzatmis bekleyen prensini gormus. Onun yaralarini saracak, hayatina gun gibi dogacak, onu "o" oldugu ici

 Mukemmel bir Ankara sabahindan herkese merhaba 😙.  Aslinda hicbir sey mukemmel degil biliyorum, bir suru sorunlarimiz var bla bla bla ama TGIF! Hem yakinda (umuyorum ki) kar gelecek her ne kadar cogu kisi bundan hoslanmasa da Izmirli bir gormemis olarak karla ilgili her seyi cok seviyorum.  C'mon! ben bir kis cocuguyum adamim, -20 de bile mutlu olabilirim ( tabi bu donmayacagim anlamina gelmiyor).   Bir onceki yazimda kalple ilgili bir operasyon gecirecegimden bahsetmistim, evet o operasyonu gecirdim fakat islem tamamlanamadi. Sorunlu kisim bulunamadigi icin daha sonar tekrarlanacakmis ama once katater portumu cikarttirmam lazimmis. Tabi bunun icin de onkolojinin iznini almam gerekiyor. Aslinda ben de artik cikarttirmanin zamaninin geldigini dusunuyorum cunku kilo verdikce yag kutlesi azaliyor ve o port daha da hissedilir hale geliyor. Kiloluyken ustune yatsam da hissetmiyordum ama simdi birine sarilirken bile acittigini hissediyorum. Bir de yikama islemleri var tabi; ayda bir g

 Guzel bir Ankara sabahindan herkese gunaydin ! Evet yanlis duymadiniz, Ankara dedim. Bir suredir burdayim, okulumun son kalan donemini bitirmek icin geldim. Uzun zamandir bu kadar guzel hissetmemistim, tekrar kendi kendine yettigini gorebilmek, eski gunlerimde yaptiklarimi yapabilmek (kismi olarak olsa da) muthis hissettiriyor. Yurumekten keyif aldigim caddelerde, sokaklarda bolca yuruyorum ve ogrenciligimi tekrar yasiyorum, binlerce sukurler olsun.  Tabi hersey gunluk gulistanlik olmuyor. Bazi kaba,dusuncesiz,patavatsiz insanlar da cikip karsiniza; gozlerini ayaginiza dikerek; "ayaginizda kalip mi var ? ne var? ne oldu ayaginiza?" diye israrla sorabiliyor! Ne kadar takilmiyor olsam da, ne kadar durumuma alismis olsam da her insan gibi benim de kirilgan anlarim olabiliyor. Iste o gun de oyle bir anima denk geldi sanirim ve cok uzuldum. Sanirim Konur'dan Sihhiye'ye kadar gozlerimden yaslar akarak yurudum.  Siz siz olun, karsinizdaki insanda degisik bir durum gordugun

 Doktorlar filmlerdeki gibi size direct olarak "maalesef kansersiniz" demiyorlar. Once olumlu ihtimallerden bahsediyorlar ki korkuya kapilmayin. Yasama/kurtulma ihtimalinizin yuzdesini soyluyorlar. Daha sonra hastaliginizin ne oldugunu yine tam olarak soylemiyorlar fakat azicik ucundan deginiyorlar. Zaten bu andan sonrasi doktorun teselli etme cabalariyla geciyor. Aslinda doktorun ne soylediginin cokta anlami yok, yuzdelik dilimin de bir anlami yok. Sadece, "olume dogru giden yol senin icin duz degil de yokus asagi gidiyor" demesi yeterli.  Ilk teshis konuldugunda doktorlarimdan birisi %80'i kurtuluyor demisti, daha sonra ameliyatimi yapan asil doktorum kendi hastalarinda bu durumun %96 ya ciktigini soylemisti. Evet, tablo oldukca ic acici degil mi ? Ama o %4 luk dilime kimin girecegini bilemiyorsun iste. Kendine asla konduramadigin icin zaten en bastan yasayan tarafta olacagina emin oluyorsun. Ben de hic dusunmedim kurtulamayan tarafta olacagimi zaten; yasim c

 Herkese iyi haftasonlari dileyerek başlıyorum yazima 😊 Uzun bir ara verdim yazilarima çünkü şunu anladim; kalemime güç veren ya da bana ilham veren şey acılarım olmuş. O nedenle yazmak git gide zorlasmaya basladi benim için. Ama yine de sevenlerimi habersiz birakmak istemedim 😇. Iyiyim cok şükür 🙏.  Son kemoterapimin ustunden tam 1 yil geçti ve bu sure zarfinda cok şey değişti. Daha da degisecek insallah.  Sizlere bu satirlarimi Alacatidan yazmaktayim, biliyorum biraz kiskanacaksiniz ama merak etmeyin çok şey kacirmiyorsunuz 😉. Buranin kaliteli bir yer oldugunu duyan yerli turistler dolaplarinda bulduklari en şık kiyafetlerini giymis, gece makyajlarini şimdiden yapmis ( saat henuz 13.50), topuklularini giymis ve her bulduklari kapinin önünde poz vermekteler. Bir de bunun aksami var o zaman abiyeler ortaya cikiyor tabi 😂. Kavurucu sicaklarda da o makyaj hic cekilmez, bu yuzden çok uzuluyorum o kisilere 😕. Yollarda da en az 3 gelin goruyoruz her gelisimizde, hatta hizlarini alama